лӱдыктымӧ

1. прич. от лӱдыкташ.

2. прил. напуганный; относящийся к угрозе. Лӱдыктымӧ корно дене каен, тудын чонжым от савыре. Идя путём угроз, его не переманишь на свою сторону. Лӱдыктымӧ мераҥужава дечат лӱдеш. Н. Лекайн. Напуганный заяц боится даже лягушки.

3. в знач. сущ. угроза, устрашение. Мемнан рвезе-влакым лӱдыктымӧ дене от сеҥе. Наших ребят не возьмёшь угрозами. Эрлажым толын лектат, кузе лӱдыктымыжым --- воштыл-воштыл ойла. Я. Ялкайн. Придя на другой день, он со смехом рассказывал, как напугал его.